Karakterin;;
İsmi: Gretchen
Soyismi: Clairvaux
Yaşı: 26
Irkı: Kurtadam
Karakter Özellikleri:
Sert mizaçlıdır. Şakaları bile karşısındaki insanı kıracak derecedir. Görünüşünü ne kadar kibarsa, davranışları o kadar kabadır. Rahat bir ortamda yetişmenin vermiş olduğu kötülükler. İşlerini sessiz ve sakin halletmeyi sever. Gürültü ve kaos ortamı ona göre değildir. Tek başına bulunmaktan hoşlanır. Kendini bir erkek gibi yetiştirmiştir ve görünüşünün davranışlarına nazaran bu kadar güzel olmasını, kendisine O'ndan bir armağan olarak görür. Bunu kullanmasını da iyi bilir.
Hırçındır. Ya hep ya hiç, ilkesine uyar. Birşeyi istiyorsa o onun olmalıdır ve onu alana kadar da pes etmez.
Utanmanın ne olduğunu bilmediği için çok rahat yalan söyler. Bu da ona artı puan kazandırmaktadır.
Kendini yüceltmeyi sever. Kendisiyle gurur duyar. Dışarıya karşı her zaman bir kilitli kitap olmuştur. Kendisinden başka kimseye güvenmez.
Örnek Rol Oyunu:
“Eğlencemize bizim evde devam etmeye ne dersin?.” Yüksek sesli müzikten dolayı karşısında ki hayal meyal hatırladığı çocuğun ağzını okuyarak ne demeye çalıştığını anlamaya çalışıyordu. Topuklu ayakkabılarını -ayaklarını ağrıtması üzerine eline almıştı- tuttuğu elini kulağına götürüp tıkadı. Sanki seste bir değişiklik olacakmış gibi. Çocuktan söylediği şeyi tekrar söylemesini istedi. Bir yandan da uzun masanın üzerinde duran bardaktaki içkisini fondipliyordu. Ne dediğini anlamıştı. Kadehi elinden bıraktı. Boşta olan tek elini, çocuğun yakasına götürdü ve yakasını düzeltti.´Üzgünüm bebeğim, yarın evden erken çıkmak zorundayım. Bize gitmeliyiz.`
Baş ağrısı, mide bulantısı, içki kokusu ve üşüme duygusu. Derin uykusundan uyanmaya başladığında tam olarak bunları hissediyordu. Yatakta yüz üstü yatmıştı ve teninin başka birine değdiğini hissediyordu. Gözlerini aralayıp, komidinin üzerinde duran dijital saate baktı. ’12.45’ olan saati görünce, sıçradı. Geç kalmıştı. Ama hızlı olursa yetişebilirdi. Hızla yanında ki karşı cinse döndü. Çocuğu dürtüp, ‘Senin burada ne işin var?’ sorusunu yöneltmeye yeltenirken uyanmıştı…
“Realyn, noldu?” Heather’ın yüzündeki dehşet ifadesinden dolayı bu soruyu sorduğuna emindi, Heater. Kafasını hiç bir şey anlamında salladı ve üzerindeki çarşafı vücuduna sarıp yataktan kalktı. Banyoya gider gitmez, lavabonun aynasının karşına geçmişti. ´Realyn, bunları bana yaptırdığına inanmıyorum.` Yüzüne birkaç avuç su çarptı. Tekrar aynaya baktı. İstemsizce ağzı oynamıştı sanki…
“Kim? Realyn? Ne yapmış o sana? Ha ha ha.” Şeytani bir kahkaha. Heather gözlerini devirdi. Kendi kendine oynadığı oyunlar artık iyice sıklaşmaya başlamış. Realyn artık baskın tip olmaya başlamıştı. Duşun musluğunu çevirdi ve suyu açtı. Kısa bir duştan sonra bornozla banyodan çıkmıştı. Adını bile hatırlamadığı çocuk, onun yatağında uyuyordu hâlâ. ´Küçük prens hâlâ uyuyor mu?` Saçlarını karıştı ve dudaklarına bir öpücük kondurdu. Realyn geri dönmüştü. ´Benim hazırlanıp çıkmam lazım tatlım. Sen keyfine bak.` Sandalyenin üzerine atılmış olan pantolondan çocuğun cüzdanını çıkardı ve ismine baktı. Ryan. ‘Tabi ya.’ diye geçirdi içinden…
File siyah çoraplar her zaman bacaklarını güzel göstermişti. Bacaklarını sergilemek için her zaman mini etek giymeyi tercih ederdi. Dişiliğini kullanmayı da her zaman severdi. Göğüslerini ortaya çıkaracak siyah dekolteli bir bluzle kıyafet işlemini tamamlamıştı. Topuksuz, önü kapalı siyah babetler, kırmızı ruj, hafif bir göz makyajı, rimel, allık, pudra, ufak deri siyah bir el çantası. Kolye, bilezikler. Herşeyiyle tamamdı. Saçlarını ise sadece taramakla yetinmişti.
Starbucks evine yakın bir yerdeydi. Yürümek onun için sorun olmayacaktı. İnsanların gözlerinin üzerinde olması hoşuna da gitmiyor değildi. Bazen minik bebeklerin bile kendine hayranca baktığı izlenimine kapılıyordu. Şu anda bir kafese kitlemiş olduğu Heather’ın sadece sesini duyuyordu. ´Realyn! Beni rahat bırak.` Kırmızı dudaklarının kenarları yukarı doğru kıvırıldı. ’Acınacak haldesin Heather.’
Aurelia… Bütün zor zamanlarında Realyn’ın yanında olmuştu. Tabiki Heather’ın da. Fakat Realyn’la daha çok anlaşıyorlardı. Heather ikisinin arasında ezik kalıyordu. Bu durumu ilk farkeden de Lia olmuştu zaten. Şizofreni. Heather’ın bünyesinde gelişen ve Realyn’ın doğmasına sebep olan rahatsızlık. Babasını suçluyordu. Ama bazen de buna seviniyordu. Realyn’sız bir hayat düşünmek bile istemiyordu… Kapıyı açmasıyla, kapının üzerinde ki şeyden ses çıkmıştı. Bu da bütün dikkatlerin üzerine toplanması demekti. Realyn o şirin kız gülümsemesini yüzüne takınarak kendine çevrilen gözlere teker teker baktı. Erkeklerden oluşan bir topluluğun hâlâ ona baktığına yemin edebilirdi. Aurelia’yı görmesi üzerine öncesinde dudaklarıyla sınırlı kalan gülümseme, şimdi daha da yayılmıştı. Kalbinin hızla çarpmasına belki de gözlerinin ışıldamasına sebep olmuştu. Yavaşça yanına yaklaştı.
“Realyn?”
´Elbette Realyn.`
“Hiç değişmemişsin güzelim. “
Yüzünde kendini beğenmişlik ifadesi kendini gösterdi. Karşısındaki sandalyeye otururken;
´Bana diyene bakın. Hâlâ bıraktığım Aurelia.`
Ufak bir el işartiyle garsonu yanına çağırdı. Menüden önüne ilk gelen şeyi isterken Aurelia’yı süzmeyide ihmal etmiyordu.
´Üzerindekileri çok beğendim. Seninle alışverişe çıkmayı özlemişim tatlım..`
Konu: Gretchen Clairvaux 
Cuma Haz. 05, 2009 5:50 pm
