Karakterin;;
İsmi: Isis Elisabeth
Soyismi:Francés
Yaşı: 185 - 19 yaşında dönüştürüldü.
Irkı: Vampir
Karakter Özellikleri: Isis her şeyden öte duruşuyla bile belli ettiği şizafrenik ruh haliyle dikkat çeker. Herhangi bir şey doğrultusunda oluşan bir şey değil; varlığından beri böyledir. Pek fazla arkadaşı yoktur. Çünkü o var olduğunu sandığı arkadaşlarını yeterli görür. Ruh hali her saniye değişebilir. Çok çabuk sinirlenip, çok çabuk sakinleşir. En küçük şeylerle mutlu olabilir ama en ufak bir şey bu mutluluğu yok olur. Aslında bu dengesizlikleri nedeniyle de çok fazla arkadaşı yoktur. Oldukça acımasızdır. Zarar vermekten çekinmez. Hatta bazen kendisine bile. Özellikle avlanırken onlara daha fazla acı vermek için çeşitli yöntemler dener. Uzaktan soğuk bir görüntüsü vardır ki içi de buz tutmuş gibidir aslında. Kendisine çok güvenir. Buna kibir bile diyebilirsiniz. Kafasına koyduğu bir şeyi yapana kadar peşini bırakmaz ve inancını asla yitirmez.
Örnek Rol Oyunu:
Güneş gittikçe gökyüzünde yükselirken havanın o gün sıcak olacağı kanısına kapılmıştı Isis. Çünkü sabahın erken saatleri olmasına rağmen normale göre daha ılıktı ortak salon. O gün çok erken kalkmış olduğundan - aslında neredeyse hiç uyumamış olduğundan daha doğru olur- ortak salon da bu saatlerde boştu. Bu çok daha iyiydi Isis için ; çünkü kimseyle konuşacak havasında değildi. Uykusuzluktan da kaynaklandığını düşündüğü içindeki sıkıntı ve baş ağrısı günün ilerleyen saatlerinde de devam edecek gibi duruyordu. Elinde ki kitaba yoğunlaşmaya çalıştı. Muggle tarihiyle ilgili kitaplar okumayı seviyordu; oldukça değişik ve adrenalin doluydular. Genelde Slytherin öğrencilerinden oluşan ama kendi binasından da rastladığı bir çok kişinin elindeki bunca Muggle kitabı nedeniyle ona şaşkınlıkla veya tiksintiyle bakmasına alışmıştı. Başlarda biraz tedirginlik duysa da hiçbir zaman rahatsız olmamıştı. Muggle düşmanlarını asla anlamamıştı. Belki de annesi bir Muggle olduğu içindi. Ama öyle olmasa da düşüncelerinin değişmeyeceğinden emindi. Büyü yapabilmek büyük bir ayrıcalıktı; bununla gurur duyuyordu ama muggle’lardan çıkan bir eserin büyü dünyasına kıyasla çok daha iyi olduğunu birçok defa kabul etmişti. Mugglelar büyü yapamasalar da çok yaratıcılardı ve hayatlarını kolaylaştırmayı iyi biliyorlardı.
Ortak Salon dolmaya başladığında saatin sandığında daha geç olduğunu anladı. Ona gülümseyerek geçenlere karşılık vermeyi ve ‘Günaydın’ diye mırıldanmayı ihmal etmedi. Arkadaşlarıyla olmaktan hoşlanabilirdi ama binasından herkesi çok sevdiğini söyleyemezdi ve o gün çokta kalabalık içinde olabilecek durumda değildi. Bir de bu gürültüde kitabı anlamak zorlaşıyordu. Kitabı kapatıp yanına bıraktı ve Büyük Salon’a gitmek için erken olduğuna karar verdi. Gözleri mavi-bronz renklerle kaplı odada ve heyecanlı bir şekilde birbirlerine bir şeyler anlatan yada hala uykusundan uyanamadığı için koltuklara yayılmış bina arkadaşlarının üzerinde dolaştı. Hogwarts’a dair çok fazla şeyi seviyordu ve zamanın çok hızlı geçtiğini biliyordu. Yakınında ki iki kızın konuşmalarını dinlemeye başladı. “ Sence onun da bana karşı ilgisi var mıdır? Derslerde bazen bana bakarken yakalıyorum. ” “ Bu iyiye işaret ama fazla yüz verme. Biraz peşinden koşmasını sağla.” Diğer kız tedirgin bakışlarla başını sallayarak arkadaşını onayladı. Isis başkalarının konuşmalarını dinlediği için hiçbir utanç duygusunu içinde barındırmayarak kendi işine döndü. Konuşma yeterince sıkıcıydı. Belki de Isis şimdiye kadar gerçek bir aşk yaşamamıştı ki zaten bunun için daha zamanı vardı, fazla acele etmesine gerek yoktu. ‘Er geç birini bulabilirim.’ diye düşündü. Aşk muhabbetleri ona her zaman Anna’yı hatırlatırdı ve tabii babasını. Anna’yla birlikte aklına onun mektubuyla ilgili düşünceler dolmaya başladı. Isis ve Issa onu affettiklerini ve her şeyin iyi olacağını anlatan bir mektup yollamışlardı ve Isis dün akşam ondan cevap almıştı. Bu kez ilk mektubu kadar iyileşmeye hevesli değildi ve coşkulu yazmamıştı. Basit ve soluk cümleleri Isis’in haklı olduğunu ortaya çıkarmıştı. Anneleri hiç değişmeyecekti. Bazen Isis, Anna’yı ergenlik çağındaki bir çocuk gibi görüyordu. Sürekli bunalımda ve aşk acısı çeken… Sanki Anna, ikizlerin kızıymış gibiydi daha çok. Ve Anna’nın mektubuyla birlikte bir de büyükannesinden mektup almıştı. Onun ki çok daha kötüydü. Sürekli onları suçlamıştı. ‘ Eğer gitmeseydiniz annenizi görebilirdiniz. Ona destek olmanız gerekiyordu. Ve Anna sizi gönderdiğim için bana çok kızdı.’ “Kızdı öyle mi?!” diye mırıldandı Isis sinirle. Sanki çok umrundalarmış gibi davranmasından nefret ediyordu. Onları bırakıp gittikten sonra bir de kızıyordu ha! Bazen çok salak davranıyordu bu kadın.
Isis hızlıca yerinden kalkıp yatakhaneye gitti. Çantasına birkaç parşömen,ders programı, bir kalem ve kitabını koyup Ortak Salon’dan çıktı. Ravenclaw Ortak Salon’unun kulede olması çoğu zaman hoşuna gitmiyordu. Büyük Salon’a gitmek için sekiz kat kadar aşağı inmesi gerekiyordu. Gece neredeyse hiç uyumadığı da göz önüne alınınca bu yol ona iki kat daha uzun geliyordu. Uyuşukça bu uzun yolu kat etmeye başladı. Yanından geçtiği öğrencilere hafifçe göz atıyordu ve tanıdık birisi var mı diye aranıyordu. Hayaletlerle ise hiç karşılaşmak istemezdi. Bazen çok geveze oluyorlardı. Büyük Salon’a gidip Ravenclaw masasına oturduğunda uzun zaman önce yediği halde aç olmadığını fark etti. Yada yalnızca canı istemiyordu. Henüz Büyük Salon’un fazla dolmamış olması onu rahatlattı. Bu baş ağrısıyla gürültü çekilir gibi olmuyordu. Bir süre tabağına aldı birkaç yiyecekle oyalandıktan ve zorla ağzın iki parça yiyecek atabildikten sonra masadan kalktı. Aritmansi dersi neredeyse başlayacaktı ve geç kalmaya niyeti yoktu. Sayılar oldukça eğlenceliydi aslında. Hızlı adımlarla üçüncü kata çıkıp dersliğe girdi. Öğrenciler neredeyse gelmişti. Zaten derse katılan çok fazla kişi olacağını sanmıyordu. Sayıları herkes sevemezdi ve elbette anlayamazdı. Profesörün bir an önce gelmesini diledi, boş boş oturmak yeterince sıkıcıydı.
Konu: Isis 
C.tesi Haz. 06, 2009 5:45 pm
