Karakterin;
İsmi: Victoria.
Soyismi: Clamperl.
Yaşı: 25
Irkı: Shaman.
Karakter Özellikleri: Sessiz ve sakin görse de gerektiği zamanlarda bir şeytana dönüşebilir. Herkesi şaşırtabilecek biridir, bu yüzden ona pek güvenli biri diyemeyiz. Sinsi değildir, sadece kendisine yapılan hiçbir kötü durumu unutmaz. Kindardır ve saldırmak için uygun zamanı bekler. Güzelliğinin farkındadır fakat bu yönünü fazla kullanmayı tercih etmez. Gerektiği durumda çok eğlenceli biri olarak da görülebilir.
Örnek RP: Başka bir sitede deli bir ressam karakterim var. Bu da onun bir Rp'si.
Annesi ve babasının akli dengesi yerinde değil gerekçesiyle terk ettiği, hiçbir şeyi hatırlamasa dahi o anı unutamayan, deli ve oldukça eğlenceli genç bir ressam dolaşıyordu Fransa yollarında. Gelen geçenin yüzünü boyamaya çalışıyor, fakat deli misin sen sorularına karşılık üzgünce başını eğmekten başka bir şey yapamıyordu. Neden onu kimse anlamıyordu? En son kendisini reddeden adamın arkasından bağırdı. ''Yüzünüze aslan çok yakışacaktı! Siz kaybediyorsunuz! Ben niye kaybediyorum ki zaten? Amaaan.'' Hiçbir zaman uzun süre üzgün kalamayan Victoria, banane dercesine zıplayarak otele doğru ilerlemeye devam etti. Sağ elinde fırçası, sol elinde paletiyle oldukça garip bir izlenim bırakıyordu insanlarda. Normaldi, Victoria çılgın ve tek kelimeyle deliydi. Belki annesi ve babası da onu kaderine terk etmeseydi düzelme ihtimâli olacaktı ama artık çok geçti. Hiç hissedemediği, nerden geldiğini anlayamadığı acısını resimlerine döktü yıllar boyunca. Gariptir ki çok yetekenekliydi ama kimse ona deli olduğu için inanmıyordu. Geleceği gördüğünü iddia ediyor, ne görüyorsam onu çiziyorum diyordu her müşterisine. Tabii buna inanmayanların da yüzüne iğrenç figürler kondurmaya çalışıyordu kızgınlığından. Böyle durumlar yüzünden hiçbir arkadaş edinemiyordu tabii kendisi gibi akli dengesi yerinde olmayan sevgili arkadaşı Svetléna dışında. Ah, onu ne kadar da özlemişti. Bu Fransa yollarında yürümektense, onun deli hastanesindeki odasında sevdiği figürleri duvarına çizmeyi tercih ederdi. ''Ay of! Çok sıkıldım ben.'' İlk gördüğü duvara doğru koşarak fırçasını sıkıca tuttu. Ardından güzel bir figür çizmeye başladı. Gelen geçen ona bakıyordu. Çizimi bittiği zaman etrafına baktı. Kalabalığa inanamadı, herkes kendisini alkışlıyordu. ''Eee şimdi? Evcilik oynayalım madem bu kadar kalabalık isek? Bak sen benim babam ol, sen an...'' Birden herkes gitmeye başlamıştı, hiçbiri dayanamamıştı böyle bir duruma. Hep böyle olmuştu hayatı boyunca, onu tanımayanlar ilk önce yeteneğine hayran kalıyordu lâkin sonra deli olduğunu anladıklarında gidiyorlardı.
Otele çok çok az kalmıştı ama ne için gidiyordu oraya bu sefer onu unutmuştu. Açılış? Evet, evet öyle olmalıydı. ''E tabi benim gibi güzel ve yetenekli bir ressamı reddemiyorlar.'' Halbuki açılışa davetsiz gittiğinin de farkında değildi. Oldukça acınası ama tatlı bir havası vardı Victoria'nın. Etrafına bakındı birkaç saniye. Palmiye ağaçlarını görünce mi anlamalıydı otele yaklaştığını yoksa çam ağacında mı? ''Dur o piti piti yapayım. En mantıklı yol bu böyle durumlarda. O piti... Ay tamam palmiye palmiye! Yazın temsilcisi değil miydi şu ağaçlar?'' Seke seke koşmaya başladı. Koskocaman, oldukça ihtişamlı bir binanın yanından geçmekteydi şu anda. Ama bir dakika... Bu otel değil miydi? ''Hı?'' Sarı saçları rüzgardan uçuşurken Victoria'nın kafası allak bullak olmuştu. ''Eh, ilerleyeyim bari oraya doğru. Kesin budur.'' Koşarak gitmeye başladı fakat dikkatsiz koştuğundan dolayı fırçası düştü. Hemen onu almaya yöneldi. ''Ah canım benim! İyi misin?!'' Sevgili fırçasını almasıyla birlikte otelden içeri girdi. Ne kadar mükemmel bir yerdi. İyi de, Victoria böyle bir mekanı resmetmemişti hiç? Nasıl olur da gerçekleşebilirdi böyle bir yerin mimarisi onun çizimleri olmadan?! ''Aaaaa, rezillik bu!'' İlk gözüne kestirdiği cadının yüzünü boyamaya başladı. Kadın fırçasını yere atınca daha da sinirlendi. ''Sen n'apıyorsun bunak! O senden daha değerli, fırçam sihirli benim!'' Kadın deli bu gibisinden bir bakış atarak hemen başka bir yere kaçtı. Yerden fırçasını alan Victoria üzgün bir şekilde mırıldanmaya başladı. ''Ah fırçam, bu senin talihsizliğin. İki kere düştün, umarım iyisindir.'' Ortalığa şapşal bir ifadeyle bakınmaya başladı. Aslında gerçekten çok güzeldi ama bu güzelliği kullanmasını bilemiyordu ne yazık ki.
Konu: Victoria 
Çarş. Haz. 10, 2009 12:16 pm
